Çalışan Anne/Çalışmayan Anne

Defne'nin sürpriz erken doğumuyla kendimi bir anda evde bulmuştum. Değil bakıcı ayarlamak, evde bez bile yoktu, o vaziyetteydik yani. Güya 3 hafta vardı doğuma, biraz uyuyacak, biraz gezecek, son hazırlıkları yapacak, iyi kötü bana destek olabilecek bir yardımcı arayacaktım. Ama evdeki hesap çarşıya uymadı. Her çocuk kendi kitabını yazar misali olaylar gelişmeye başladı.

Neticede öyle ya da böyle, ama temelde "erken yaşta annesiz kalmamın" verdiği sıkıntıları tekrar yaşamamak/yaşatmamak adına Defne'ye kendim bakmaya karar verdim. Binbir güçlükle elde ettiğim kariyerimi, kıdem tazminatımı yakarak işten ayrıldım. Sonuçta, 25 aydır "çalışmayan anne"yim.

"Hangi tür annelik daha iyidir" konusunda tabii kesin birşey söylenemez ama kendimce her iki türlüsünün artı ve eksilerini toparlamaya çalıştım. Eleştiri ve eklemelere açığım :)

Çalışan Anne (+):

- Daha programlı
- Güçlü kadın profili ve örneği
- Maddi bağımsızlık ve özgüven
- Öyle ya da böyle çocuktan ayrı vakit geçirebildiği için daha pozitif
- Daha sosyal

Çalışan Anne (-)  

- Büyükanne, bakıcı vs kim bakarsa baksın, aklı hep evde
- Özellikle hastalık gibi ekstra mesai isteyen dönemlerde hep daha yorgun, daha endişeli
- Yetersizlik kaygısı
- Sürekli maraton hali, yorgunluk

Çalışmayan Anne (+)

- Çocuğuna istediği gibi yön verebilme serbestisi
- Zaman ve mekan sınırı olmaksızın çocukla sonsuz vakit geçirebilme
- Çocuğun gelişimini daha yakından takip edebilme
- Daha sakin ve daha az yorgun

Çalışmayan Anne (-)

- Mesleki anlamda gelişememe, ekonomik bağımlılık
- Çocuğa çok endeksli yaşam
- Daha az destek ve anlayış görme
- Bağımsız "birey olma" duygusunun kaybı