Yıl 1993 .... Sadece Sivas Katliamı değil, sonu gelmeyen terör olayları yüzünden ülke kaynıyordu o yıllar ve bence 1993 tüm bu olayların tavan yaptığı yıldı. gün geçmiyordu ki birşeyler olmasın, gündem hep terördü, terör. Hatırlayanlarınız vardır belki, belki kiminiz benim gibi asla unutamayacaksınız o yılı.
Kabus gibiydi 1993 ve sonrasında azalsa da, etkisini kaybetmeye yüz tutsa da hep hatırlanası bir sene oldu, benim için, ailem için, yakınlarım için. Hayatlarımız bir daha asla ama asla eskisi gibi olmadı çünkü.
"33 asker" olayı mesela. Şimdilerde Ergenekon gibi davalarda "gizli tanık" olarak dinlenen Şemdin Sakık'ın da dahli bulunduğu, asla unutulmayacak bir katliam. Annemin saatlerce ağlaması, o gece hiçbirimizi uyku tutmaması, ertesi gün gazetelerdeki manşetler....
Ve sonrasında bir dolu bir dolu olay daha. Ardından 2 Temmuz 1993, ellerinde benzin bidonları, "Allah büyüktür" nidalarıyla (yani tekbir getirerek) "kendilerinden olmayanı" diri diri yakmak üzere harekete geçen bir kalabalık ve onlara asla engel olmayan yüce devletimiz, "misafirperver, anlayışlı, sevgi dolu, hoşgörü dinine mensup" halkımız.... İnsanların diri diri yakılmak istenmesi kadar Allah'ın isminin buna alet edilmeye çalışılması..... Aylar sonrasında başımıza gelen felakette annemin, hastanede Sivas katliamı mağdurlarından biriyle tanışması, birinci ağızdan dinlenen, korku filmlerine taş çıkarır "hikaye"si, vücudundaki yanıkları.... Annemin, eve döndükten sonra, bir süreliğine ara verdiği "bizi siyasetten uzak tutma çabası" sayesinde herşeyi birebir öğrenmemiz....
Ve nihayetinde terörün dönüp dolaşıp ailemi bulması. Yaşadıklarımız, hayatlarımızın bir daha asla ama asla aynı olmaması. Bizden (ç)alınanlar, hiçbirimizin yüzünün bir daha eskisi gibi gülmemesi ve benim 15 yaşımda devlete olan inancımı sonsuza kadar kaybetmem.
Bugün 2 Temmuz 2013, artık "ailem" yok, kahkahalarla güldüğümüz o son 1 Temmuz 1993 sabahı bir asır kadar uzak... ve şimdi, "akil adam" denilen bir grup, devletimin de yönlendirmesiyle tüm bu yaşananları "affedecek" bir raporla, tarihte yeni bir sayfa açmaya çalışıyor.
Neler oluyor, neler yapılmaya çalışılıyor bilemiyorum ve acıdır ki bazen bilmek de istemiyorum. Ve anlıyorum ki, oyunu kurallarına göre oynamakmış bizim hatamız, ülkemizi sevmek, bütünlüğü için çalışmak, özveride bulunmak....
Sivas Katliamı yıldönümü sebebiyle yazdığım bu yazı, tüm terör mağdurlarını anmak için aslında. Adı "Allah için", "bağımsızlık için" vs ne olursa olsun .....
Neden Ambalajlı Süt?
4 yıl önce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder