Makara Kukara Takara Tukara

"Makara Kukara takara tukara, hey, hey, hey !!!" 

Bu çok tatlı tekerlememsi şarkı Defne'nin yuvada öğrenip, evde aynen tekrar edebildiği ilk şarkılardan biri. Hani biri vıdı vıdı vıdı eder de onu dinlemek istemezdik ya küçükken. Ellerimizle kulaklarımızı kapatır, diğer yandan yüksek sesle bağrınırdık. İşte bu tekerleme, bugün için biçilmiş kaftan öyle değil mi?

Defne'nin yine akan burnunu saymazsak, bugüne çok ama çok güzel başladım. Çok eski ve çok uzun zamandır görmediğim bir can arkadaşımla buluştum. Kısa bir alışverişten sonra 1 saate yakın oturup kahve içtik, sohbet ettik. Yeniden doğmuş gibi oldum. Beni, benden çok anlayan, tanıyan bu eski dostum, yaşam koçum, bana yalnız olmadığımı da hissettirdi. Amma velakin konuşmalarımız daha çok "gündem"di. Ne olmuş bitmiş derken ondan duydum Twitter'ın kapatıldığını. (Ben kullanmıyorum, facebook yeterince vaktimi alıyor diye.) Şaşırdım mı, tabii ki hayır, özellikle bir hukukçu olarak şaşırmadım.... neden mi?  

Dün akşamdı, başbakan Twitter'ın kapanabileceğini ifade eden açıklamalar yaptı, zaten birkaç gün evvel de "mahkeme kararıyla gerekirse kapanır" türünden birşeyler söylemişti. Olaya bir hukukçu gözüyle bakarsanız, "mahkeme kararı varsa, olur." Tabii hukuk sürecinde verilen karara itiraz edilebilir, karar ortadan kaldırılabilir vs vs.

Twitter'ın yasaklamasının diğer boyutlarına deyinmeyeceğim, blogumu takip edenler az çok tahmin ediyorlardır hayat ve politik duruşumu....Olaya sadece hukuk gözüyle bakacağım, hani şu yerle bir edilen, "adaletin bu mu dünya" dedirten hukuk....

Başbakanın çok haklı olarak söylediği gibi, bu ülkede kararları halen "yargı" verir(ha yandaştır, paraleldir, oralara yine girmiyorum, konu dağılmasın diye). Haksız buluyorsanız itiraz edersiniz, sıradan vatandaş olarak protesto hakkınızı kullanıp biber gazıyla susturulmaya çalışılırsınız, sonuçta yeni bir değerlendirme yapar bir üst mahkeme ve karar kesinleşir. Dolayısıyla şaşıracak birşey yok pek. Ama benim gözümden kızılacak, protesto edilecek, ders çıkarılacak, gelecek günlerde yaşanabilecekler için değerlendirme yapılacak çok şey var....

Geçmişe baktığımda şunu görüyorum; bu topraklar öyle mahkeme kararları gördü ki, gencecik çocuklar yaşları büyütülerek darağacına yollandı, siyasi partiler kapatıldı, emekli bürokratlar apar topar hapse sokuldu, "düzmece" delillerle mahkum edildi, evleri-işyerleri sabah karanlıklarında arandı ......... vs vs.

Geleceğe baktığımdaysa kafamın içinden şunlar geçiyor; öyle bir mahkeme kararı olsa ki mesela kadınlar tek başlarına sokağa çıkamasalar ya da araba kullanamasalar, erkekler birden fazla kadınla evlenebilse, kocasına karşı gelen kadın kırbaçlansa.... Ha bunlar olur mu, olabilir. Dediğim gibi, hukuk, mahkeme kararı neyse onun uygulanması gerektiğini söyler.

Peki biz halk olarak neyi istiyoruz? İçimizdeki adalet duygusu neyi nereye vardırıyor? 21. yüzyıl kafasıyla değerlendirmelerimiz nasıl?

Twitter'ın kapatılması içime buz gibi oturan ve geleceği daha karanlık görmeme neden olan hadiselerden biridir. Menderes'in "siz isterseniz hilafeti bile getirirsiniz" diye bir sözü vardı. O da haklıydı aslında. Sandık başında yaptığımız tercihler geleceğimizi, Meclisin yapacağı yasaları, bu yasaların nasıl yürütüleceğini ve son olarak mahkemelerin bu yasalara dayanarak nasıl karar vereceğini belirler. İşte bu yüzden hesap sorma yeri sokaklar değil, sandıktır, tabii oylama ve sayım işlemleri adil olarak yapılıyorsa....

İşte bu yüzden, sırf bu yüzden içimden bağıra bağıra şunu söylüyorum; "MAKARA KUKARA TAKARA TUKARA HEY HEY HEY !!!! "

30 Mart seçimleri, verilecek oylar, sayımın nasıl yapılacağı vs derken, maalesef umutlu değilim. Yıllar içerisinde benim gibi düşünen insanların nasıl azınlığa düştüğünü acı bir şekilde görüyorum. Yanılacak olmayı da sonsuz diliyorum. Seçimler, oylama, sayım bir başka yazımın konusu olacak, 2009 yerel seçimleri sandık gözetmeni olarak az çok deneyimim var.

Yeni tabirle, "hayırlı cumalar" efendim....................