Kıymalı Makarna & Oradan Buradan

Kıymalı makarnanın da tarifi olur muymuş diyor musunuz? Bilene kolaydır herşey, lakin mutfakla haşır neşir değilseniz tarife ihtiyaç vardır. Çok hızlıca anlatmak gerekirse, bir tarafta makarnayı tuzlu suda haşlarken diğer yanda küp kesilmiş soğan ve kıymayı az yağda kavuruyoruz, kavrulmaya yakın mevsimiyse rendelenmiş domates değilse salça ekliyoruz, biraz makarnanın suyundan ilave ederek kıymalı harcı pişiriyoruz. Tuzunu, karabiberini ayarlıyoruz. Yumuşayan makarnaları delikli kepçeyle servis tabağına alıp üzerine kıymalı sosu döküyoruz. Dileyen doğranmış maydanoz da koyabilir tabii :)

Fotoğraftaki gibi bir sphagetti yemeyeli kaç yıl oldu hatırlamıyorum. Defne, sofraya oturduğundan beri kolaylık olsun diye ya boncuk makarna ya da mantı makarna yiyoruz. Sphagettiyi servis etmek çok zor oluyor.

Bugün cumartesi, yarın seçim var. Heyecanlı ve biraz da gerginim. Defne sağolsun erken uyanır sabahları, bu yüzden kahvaltı eder etmez doğrudan sandığımıza gidebiliriz, herhalde en geç 9 gibi görevimizin başındayız. Sonrasında bekleme, klasik pazar günü telaşları derken,

Pazartesi biliyorsunuz saatler ileri alınacak. Blogumu takip edenler biliyor, saatlerin bir ileri bir geri alınması bizim haneye hayır getirmez pek. Yeni rutini oturtmak zor oluyor her sene.

Defne iyileşti gibi ama dün aniden burnu akmaya başladı yine, oysa tüm hafta evdeydik, arada bahçeye çıkmalarımızı saymıyorum, dinlendi, uyudu, evdeki tüm çarşafları havluları vs değiştirdim ama ne hikmetse dün yine başladı hapşırmalar, mendille aşk yaşamalar. Anlamadım gitti, bu kış (artık bahar mı deyim) bir an evvel geçsin havalar mevsim normallerinde olsun başka bir isteğim yok. Haftaya yuvanın programı harika, uğur böceklerini inceleyeceklermiş. Şarkılarla, el işi faaliyetleriyle filan, inşallah iyileşir de katılır grubuna.  

Ben, kendim olarak ne alemdeyim işte o tam bir muamma, geçen gün yazdıklarımdan ben bile utanıyorum, hatta düşünüyorum yazıyı kaldırsam mı blogdan diye, ama gerçekliğim karmakarışık. Çözüm üretmek yine benim elimde ama bir basiretsizliktir aldı yürüdü bende. Defne'ye çok endeksli yaşadığım için o hastayken iyice dibe vuruyor moralim, silkinip başka şeylere odaklanamıyorum, sanırım çalışmaya ara vermemin en kötü yanı da bu oldu. Kafamı dağıtamıyorum.

Evet efendim şimdilik benden bu kadar. Yarın pazar, evde küçük çocuğu olmayanlar benim için şu sphagetti'den yapıp çatlayana kadar yesin lütfen.................