"Baba"sız Çocuklar

Bazı çocuklar, babasız büyürler. Babaları hayattadır, aynı evi paylaşıyorlardır ama baba sanki "görünmez" dir, hayalettir.

Akşam işten gelir " aç ve yorgun"dur, haftasonu olur "program"ı vardır, gazete okuyacaktır, maç seyredecektir, dinlenecektir. Sıra bir türlü çocuğa gelmez. Aslında o baba da sever çocuğunu, sever ama kendine göre sever. Nasıl gördüyse, nasıl yetiştiyse ona göre sever. "Baba sevgisi" çocuğu "şımartmak"tır belki ona göre ya da "babalar sadece uyurken öperler çocuklarını". Bilirsiniz böyle babaları, belki kendi babanızdan belki eşinizden. Bazı bazı haklı da görürüz, özellikle de anne çalışmıyorsa. Deriz ki, "tüm maddi yük babanın üzerinde, adam bir rahat etsin" ama iş bu kadar basit değildir, çünkü yetişen yemini- suyunu verip çayıra saldığınız bir kuzu değildir, basbayağı bir insandır. Yani ilgiye, sevgiye, farklı bir bakış açısına, karşı cinse ihtiyaç duyan bir bireydir çocuk.

Dr. Başak Demiriz, Hürriyet'in Kelebek ekinde yazıyor, yazılarını ilgi ve beğeniyle takip ediyorum, size de öneririm.

15 Mart tarihli yazısında, "Baba"sız büyüyen çocuklardan bahsetmiş. Aslında babası olan, ama bir şekilde baba ilgi ve şefkatinden yoksun çocuklardan. Yazının tamamına buradan ulaşabilirsiniz. Günümüz koşullarında, dar vakitlerde, bölünen hayatlarda uygulaması ne kadar zor olursa olsun, babaların da mutlaka çocuklarına ilgi göstermeleri gerekiyor. Çocuk bu, nasıl sadece dişi onu meydana getirmeye yetmiyorsa, bakımını ve yetiştirilmesini de tek başına üstlenmeye yetmeyecektir. Ve iş bir yerlerde patlak verecektir. Ya çocuklukta ya yetişkinlikte. Nedeni ne olursa olsun hangimiz çocuğumuzun mutsuz/güvensiz/sevgisiz olmasını isteriz ki?

Bu yüzden, "babacım ne olur sev beni, ne olur televizyon ya da bilgisayar olmaksızın benimle vakit geçir, parkta salla beni, çiçek toplat, kitap oku, hazır anne yokken yaramazlık yaptırt bana" diyen çocuklarımızı gözardı etmeyelim. Kendi çocukluğumuzu ve babalarımızla ilişkilerimizi bahane etmeyelim. Sonuçta, her nesil bir öncekinden daha iyi olursa gelişme olur öyle değil mi?