Eylül'dür.....

Kasım'ın başında ne işi var bu şiirin demeden okumanızı dilerim. En sevdiklerimden, en hüzünlülerden biridir. Ama hayat'tır işte. "Her sonun aslında bir başlangıç olduğunu" bana daima hatırlatan hayat......

Eylüldür, Yaprak, Doğduğu dal’ı son kez kucaklamakta, Annesiyle helalleşircesine, Sonra bir gelin misali, Rüzgarın kanatlarından tir tir Yerin göğsüne doğru inmekte, Ve düşmekte hafif hafif, Bağrına, Yanaklarını okşamakta elleriyle toprağın, Sarılmakta, öpmekte, Sonra serilmekte, Toprağın serin koynuna. Ağustostan kalma sıcak teniyle. Sonra bitmekte, Toprak olmakta. Hiç doğmamışcasına. Eylüldür, Gökyüzü, hüzün deryasında, Ha boğuldu, boğulacak, Kara kara bulutlar yaklaşmakta Bir çığlık kopmakta birden, Gökyüzü ağlamakta, Aşıklar ıslanmakta, Sırılsıklam. Eylüldür, Göç etmekte kuşlar, sürü halinde, Veda şarkısı çalmakta, Eski bir gramafondan, Ve bir sessizlik kalmakta. Yadigar, o güzel yazdan.

Serkan Uçar