Mesafeni Koru !

Hiç tanımadığınız ya da az buçuk tanıdığınız biri, bir gün size dokunmak istese, yanağınızdan makas almaya/öpmeye yeltense ya da "ne güzelsin" deyip fotoğrafınızı çekmek istese ne yaparsınız, tepkiniz nasıl olur? Bana soracak olursanız, önce terslerim, yetmedi iterim, yetmedi bağırırım ve ortamı terk ederim.

Peki aynı hareket bebek ya da çocuklarımıza yapıldığında ne hissediyoruz/ ne yapıyoruz? Konu bebek/çocuk olunca, yumuşak karnımıza geliyor, yabancı da olsalar sevgi/ilgi göstermeleri hoşumuza gidiyor ama sınırımız nedir? Böyle durumlarla karşılaştığınızda ne yapıyorsunuz?

Daha bugün yaşadık bir benzerini. Oto yıkamacıdayız, yıkamacı delikanlı "ne şeker" deyip Defne'nin fotoğrafını çekmek için benden izin istedi. İzin vermedim tabii, üsteleyip "neden" diye sordu, "eşim kızar" diyip geçiştirdim ve Defne'yi alıp biraz uzağa götürdüm. Cevabım adamın hoşuna gitmedi ama ne yapmam gerekirdi ki başka? Mesela daha detay bir cevap verebilirdim kendisine. Diyebilirdim ki, "kardeşim seni tanımıyorum, kızımın fotoğrafını ne yapacaksın? Arkadaşlarına mı göstereceksin, yeğenim mi diyeceksin, sosyal medyada mı paylaşacaksın ya da en kötü senaryo pedofili misin? " Çıngar çıkardı bunları söyleseydim biliyorum....İstemedim konuyu uzatmak, geldi geçti.

Defne henüz bir aylıktı, rutin doktor kontrolüne götürdük, hastanenin asansöründe bir kadın elini uzatıp Defne'nin yanaklarını sıkmak istedi. Havada yakaladım o eli, "lütfen dokunmayın" dedim kibarca. Kadın, sanki etinden et koparmışım gibi baktı bana "yemeyeceğim ya" diyiverdi ve cevabını aldı benden "o benim kızım, kimin dokunacağına ben karar veririm". Kadının ağzı bir karış açık kaldı, ben de şaşırdım bu halime, kendimi bildim bileli sakinimdir çünkü, eşim de hayretle bakıyordu bana. Ama aslan kesilmiştim, daha kırkı çıkmamış bir bebeğin asansör köşesinde kıstırılması hoşuma gitmemişti. Üstelik kadın hasta mıydı, eli temiz miydi bilemiyordum da, domuz gribi salgındı o kış...

Bu iki uç örnek dışında, mesafesini korumak suretiyle Defne'ye yapılan "ay ne şekersin sen" gösterileri hoşuma gidiyor. Sanırım benim sınırım dokunmak ve fotoğraf çekilmek.

Defne'nin durumuna gelirsek, daha yeni yeni anlıyor bazı şeyleri. Cana yakın, sıcak kanlı bir çocuk ama yabancı biri "özel alanı"na girdiğinde, yani ona dokunmak üzere olduğunda gözlerimin içine bakıyor. Sanki "Anne, herşey yolunda mı? Bu yabancının bana dokunması normal mi?" dermişcesine benim tepkimi ölçüyor. Eğer tepkim olumluysa koyveriyor kendisini ,ama yine endişeli ilk etapta, bilmedik bir dokunuş, bilmedik bir koku kim bilir neler düşünüyor. Bazen gözlerinde görüyorum endişeyi, çünkü Defne büyüyor, çünkü Defne vücudunun farkına varıyor, birey olduğunu, herkesin ona yaklaşıp dokunmaması gerektiğini hissediyor içten içe. Zaten normali de bu değil mi? Nasıl birbirimizin özel alanına saygı gösterip, mesafemizi koruyorsak bence bebek ve çocuklar da bunu hak ediyor. Öyle değil mi?