"Anne"niz Emrinizde !

Bir arkadaşım facebook'ta bir karikatür paylaşmış. Buna göre çocuk, annesine ve babasına aşağıdaki soruları soruyor.

" Anneeeee, oyuncağım nerede? "
"Anneeeee,  karnım aç, yiyecek ne var? "
" Anneeee, hasta oldum...."
" Anneeee, tişörtümü ütüledin mi? "
" Anneeee, arkadaşıma gidebilir miyim? "

" Babaaaa, annem nerede? "

Dün bu karikatüre gülerken gecenin bir yarısı benzer bir sesle uyandırıldım. Defne, gecenin bir yarısı "anneeee geeeel" diye birkaç kez bağırdı. Her defasında biraz bekledim ki tekrar uyusun, baktım olmayacak "eyvah yine ne oldu, uykusu kaçtıysa vay halime" korkusuyla, sessizce gittim yanına. Bir de ne göreyim, benimki mışıl mışıl uyuyor. Uykusunda bağırdığına kanaat ettim ben de. Yani uykusunda bile annesinin emrinde olmasını istediğini düşündüm... Güldüm bu haline. İçimden "tepe tepe kullan efendi hazretleri, insan nazlanırsa anasına nazlanıyor bir tek" diye düşündüm, düşündüğüme içim burkuldu ve uyumaya çalıştım...


Anneler... Bence evin temel direkleri... Cumhurbaşkanı babanın yanında, başbakan, dış işleri bakanı, iç işleri bakanı, bürokratik görevlerinin yanısıra temizlikçi, aşçı, komedyen, yaşam koçu, kimi tüm bunlara ilaveten eve babayla birlikte ekmek getiren iş kadını ve nihayetinde hepsi evinin kadını....

"İyi geceler" dediğinde bile evdeki son oyuncak kırıntılarını toplayan, kahvaltı için tabakları hazırlayan, çocukların üstü örtülü mü diye kontrol eden, kapının kilidine bakan ve dakikalar sonra yatağına kavuşan vefakar ve çok cefakar insan....

İyi gününüzde, kötü gününüzde, hastalığınızda, sağlığınızda, canınız naz yapmak istediğinde, sıkıntıdan patladığınızda, dedikodu yapmak istediğinizde, türlü şakalarla canından bezdirmek istediğinizde, sorumluluklarınızı paylaşmak istediğinizde, babadan gizli işler çevirmek istediğinizde... velhasıl her daim emrinizde... yaşam sizi ayırana kadar...