Emzirmeyi bırakmak

Bugüne kadar yapılan, benim de erişip okuduğum kaynaklara göre anne sütü, bebek için en besleyici ve iyi gıdaymış. Aslında mucizenin ta kendisiymiş. Bu yüzden tüm doktorlar, eğer yetiyorsa, bebeğe en azından ilk 6 ay sadece anne sütü verilmesinden yana. Sonrasındaysa, bebeğin özellinde durum değişebiliyor. Ek gıdalar (kahvaltı, meyve püresi, çorba vs) devreye girebiliyor. Bunun nedeni anne sütünün değer kaybetmesi değil, artık bebeğin büyümesi ve anne sütü dışında da beslenmeye yavaş yavaş başlaması gerektiğinden.

Anne sütü; bebeği hastalıklardan koruduğu gibi, ekonomik, vermesi kolay ve sağlıklı bir besin kaynağı. Hakikaten de dikkat ediyorum Defne'yi emzirdiğim dolu dolu 19 ay boyunca, Defne neredeyse hiç hasta olmadı, olduysa da çok kolay (neredeyse ilaçsız) atlattı, o dönemde çıkardığı dişlerini daha rahat çıkardı.

Ekonomik ve vermesi kolay. Anne sütüne para ödemeniz gerekmiyor, hazırlamak için de uğraşmazsınız. önünüzde steril edilecek biberonlar/kontrol edileek biberon başlıkları/ayarlanacak sıcaklık/son kullanma tarihi olan mama yoktur !

Peki bu değerli gıdaya ne kadar devam etmeli ve bebeği ne zaman memeden kesmeli? Bebek ve anne özelinde, mutlaka doktorun katılımıyla verilmesi gereken bir karar bu. Bizim nasıl yaptığımıza gelirsek;

Defne ilk 6 ay sadece anne sütü alıp, sonrasında yavaş yavaş ek gıdalara başladı. Küçük iştahsızım yazısında bahsettiğim gibi, maalesef her zaman çok iştahsızdı. Ben de bunu hep sütüme bağlardım. İlk doktorumuza kalsa Defne'yi 1 yaşında memeden kesecekti. Bunu bana şu sözlerle açıklamıştı ; "1 yaşından sonra anne sütü değersiz olduğundan değil, anne sosyal hayatına geri dönebilsin diye." Gelgelelim bu sözü beni tatmin etmedi. Anne sütü dışındaki tüm gıdaları reddeden bir bebeği sütten de kesersem nasıl beslenecek sorusu içimi kemirdi. Üstelik işi de bırakmıştım, dönmem gereken "sosyal hayat"tan da çoktaaaan vazgeçmiştim. Başka bir nedenle doktorumuzu değiştirdiğimizde yeni doktorumuz, bana 2 yaşına kadar emzirmemi söyledi. Hatta süt ölçümü yaptı ve çıkan sonuç çok iyiydi. Bir sene geçmiş olsa da hala sütüm vardı. Ben de bunu kabul ettim ve aldığım tüm eleştirilere rağmen kendime 2 sene hedefi koydum.

Defne 15-16 aylıkken, yavaş yavaş memeden kesme işi nasıl olacak diye internetten araştırmaya başladım ve gördüm ki, bebek büyüyüp bilinçlendikçe bu iş daha zor oluyor. Göğüs ucuna salça/krem sürenler, bant yapıştıranlar, bebeği günlerce ağlayıp uyumayanlar, göğsü şiişp hastanelik olanlar gözümü o kadar korkuttu ki; memeden kesme konusunda kendi iç güdülerimi ve Defne'nin genel gidişatını izlemeye kadar verdim. Ve yavaş yavaş, gündüz emzirmelerini kestim. Hatta bunu öyle yavaş yaptım ki, ne göğüslerim şişti ne de Defne isyan etti. Zaten bir süredir gündüz emmeye meraklı değildi, bazen almıyordu bile. Ben de, devamı gelmesin diye sağmıyordum.

Akşam yatırmadan önce ve sabah emzirmelerinde de aynı yöntemi izledim. Zaten artık 18-19 aylık olmuştu, üstelik yazdı. Günümüzün çoğu dışarıda geçtiğinden onu oyalamak, açık hava + banyonun etkisiyle uyutmak ve yedirmek kışa göre daha kolay oluyordu.

Böyle böyle derken 19,5 aylıkken bir akşam onu son kez emzirdim ve bir daha hiç emzirmedim. O da aramadı. Demek ki Defne de memeden ayrılmaya hazırdı. İşin komik yanı olaya hep onun açısından bakmışım ki, kendi psikolojimi düşünmemişim. o akşam Defne uyuduktan sonra, ruhen çok kötü oldum. Kendimi ve kararımı sorguladım, "acaba doktoru dinlese miydim" diye düşündüm, "hata mı yapıyorum" dedim. Ama bu düşünce ve hislerimin hormonal ve duygusal olduğunu biliyordum, asla vazgeçmedim.

Şimdi düşünüyorum da iyi etmişim ve emzirmeyi tam zamanında bitirmişim. Çünkü Defne şu an herşeyin farkında, alışkanlık ve isteklerinden vazgeçirmek daha zor. Oysa o zamanlar daha küçüktü, bu kadar farkında değildi, bir de bahsettiğim gibi yazdı ve oyalanması daha kolaydı.

Demem o ki, emzirmeden kesecekseniz bunu mutlaka doktorunuza danışarak yapın. Ama bence, sadece tıbbi tavsiyeyi değil, kendi iç sesinizi ve çocuğunuzu da gözetin.