Büyüyen Göbek Sorunsalı

Hamilelikle ilgili deneyimlerimi uzun bir zamandır yazmıyordum. Bundan sonra ikinci olur mu bilmem ama, en azından şimdilik unutmadan yazayım dedim. Dile kolay 2 sene öncesinin notları bunlar :)

Göbek minnacıkken tabii hiçbir sıkıntı yoktu. Normal kıyafetlerimi istediğim gibi giyebiliyor, ayakkabılarımı rahatça bağlıyor, geceleri "göbeğimi nerelere yerleştirsem de uyusam" telaşı olmuyor, aniden ve özellikle toplum içinde göbeğimi kaşımak istemiyordum. 

Defne büyüdükçe, karnım da belirginleşti. Artık "saklanamayacak" boyuta gelince, üstelik kıyafetlerin bel kısımları da daralınca önce giysi alışverişi yapmıştım.

Kıyafetin ardından, ayakkabıya da ihtiyaç duymuştum. O dönem çalıştığımdan, tüm ayakkabılarım topukluydu. Oysa rahatça giyip çıkarabileceğim, değişen ağırlık merkezimle üstünde rahatça yürüyebileceğim, karnımın iyice büyüyeceği kış aylarında kaydırmaz, sıcacık tutacak ayakkabılar gerekiyordu. Biri siyah biri bej iki babet ve diz altında biten, düz bir siyah çizmeyle ayakkabı alışverişini tamamlamış oldum. Aldığım bu ayakkabıları halen ve bu sefer Defne'nin peşinden koşarken rahatça giyebiliyorum. İtiraf edeyim ki, hem topukluları hem de küçük bir bebeği/çocuğu idare edebilen bir kadın olamadım.   

Göbeğim, gece uykularında bana hiç sorun yaratmadı, Bu konuda çok şanslıydım gerçekten. Lakin Defne 3 hafta erken doğdu belki son haftalar göbek sıkıntısı yaşayabilirdim ben de.

Gelgelelim göbek kaşıntıları ve göbeğin gerilmesi beni oldukça meşgul etti. Çalıştığım için öyle keyfimce göbeğimi hant hant kaşıyamadım. Zaten düşüncesi bile komikti. Lierac krem imdadıma yetişti. Arasıra işyerinde de sürmeyi ihmal etmedim. Böylece kaşıntı, gerginlik hissi ortadan kaybolduğu gibi göbeğimde çatlak da oluşmadı.

"Göbek"li günlerimin işyerimde yarattığı durumsa, gittikçe büyüyen göbeğimi çalışma masama yaklaştıramamam oldu. Bunun çözümünü de sandalyemi alçaltarak ve bilgisayar ekranımı aşağı doğru eğerek bulmuştum. Böylece uzaktan bakıldığında "soteye yatmış" gibi gözüküyordum. Oysa deli gibi çalışmaya devam ediyordum.

Şimdilerde, o koca, basketbol topunu andıran karnımı, içinde kimi zaman sessiz çoğunlukta fıldır fıldır dönen Defne'mi, tüm yaşadıklarımı düşünüyorum. Bir mucizeymiş olanlar :)