Bir sonbahar da böyle geçer....

Yok öyle "batıl"a inanan insanlardan değilim, hurafeler, garip inanışlar bana göre değil. Ama işte taaa 2013'e girerken biliyordum, hissediyordum işte bu yılın bir cacık etmeyeceğini. Etmedi de, ne özel hayatımda ne genel hayatımda ne de ülkemizde.

Şu günler Yalın'ın en çok bu şarkısını seviyorum, tam da en yalnızlığımda yakalıyor beni. "Ne seninle ne sensiz" derler ya, işte o duygu benim için 2013'e damgasını vurdu.

"Hadi artık 2013 daha fazla sürüme ayağını da çekip git hayatlarımızdan, tüm uğursuzluğunu da beraberinde götür" diye haykırasım geliyor bazen.... oysa yılbaşlarına, takvim düzenine de inanmam ben, bana göre zaman hep ileri doğru akan bir sonsuzluktur, belki de algılarımızda....

Nankör olmamam lazım, herşeye rağmen birşeyler yerli yerine oturuyor hayatlarımızda, sanki "eski" günlerimize dönecek gibiyiz, eskisi gibi şenşakrak, gezip tozmalar filan...

Buz gibi soğuk, ayaz İstanbul sabahından sıcacık sevgiler....

Neyleyim İstanbul'u.... 

Son sözüm kalmadı söyleyecek sana
Sadece birkaç küçük sitem
Belki onlarda eriyip gidecek
Mutlu olduğunu bilsem
Göz görmeyince gönül katlanır derler
Ondan biraz uzak olsam yeter
Ama hiç yalnız bırakmaz anılar
Çünkü en çok mesafeyi severler
Ben birkaç parça anıyla sarhoş oldum bugün
Ve mutluluğum kaldı dağlar ardında
Çünkü yoksun yanımda
Neyleyim İstanbulu sonbaharda
Sen çünkü yoksun yanımda
Neyleyim İstanbulu sonbaharda
Şimdi hiç gücüm yok sana geri dön demeye
Çünkü ayrılık vardı sözlerinde
Hem zaten başkasını bulmuşsundur
Hakkım yok rahatsız etmeye
Ben birkaç parça anıyla sarhoş oldum bugün
Ve mutluluğum kaldı dağlar ardında
Çünkü yoksun yanımda
Neyleyim İstanbulu sonbaharda
Sen çünkü yoksun yanımda
Neyleyim İstanbulu sonbaharda
Çünkü yoksun yanımda
Neyleyim İstanbulu sonbaharda