Dakika 1 Gol 1

Herkes söyledi, ben biliyordum ama bu kadar çabuk beklemiyordum açıkçası. Defne'cik, yuvanın ilk haftasının sonunda nezle oldu, hem de öyle böyle değil. Üstelik haftanın her günü bile gitmediği halde. Konu hastalık olunca neden aranmaz, çare aranır bence. Ama işte insan düşünüyor.

Geçen haftayı gayet keyifli geçiren küçük insanım, cuma günü öğle uykusundan korkunç öksürüklerle uyandı, üstelik 1 saat bile uyumamıştı. Aniden düşen sıcaklık, tatilden henüz dönmüş, sıcacık kumlarda ve güneşte oynamaktan henüz ayrılan Defne'ye iyi gelmedi tabii. Diğer yandan törenler (had safhada iştahsızlık, sınırların ötesinde huysuzluk ve uykusuzluk...)  eşliğinde ikinci azıları çıkarması da bağışıklık sistemini alt üst etti. Baktım biri çıkmış, diğeri dün gece ucunu patlatmış, üçüncüsü sanırım bu gece patlayacak ve sonuncusu henüz ortada yok gibi gözükse de eli kulağındadır.

Defne de haklı. Bir bünyenin üzerine bu kadar gidilmez ki. Gelecekse tek tek gelmeli sıkıntılar. Hem diş hem soğuk hava hem büyük şehrin havası derken güçten düşmemek için bizim gibi "azılı" olmak gerekiyor sanırım.

Velhasıl kelam rüzgar gibi geçen bir haftasonunun ardından ettiğimiz bugün itibariyle çok şükür nezle geçmiş durumda. Böyle devam ederse çarşamba, o yuvaya ben de kendi işlerime koyulabileceğiz.

İkinci azılar, Defne'nin çıkarması gereken son dişleri. Bundan sonra ilkokula kadar (dilerim) diş sıkıntısı yok. İlkokuldaysa süt dişlerinin dökülmsei ve yerine kalıcı dişlerin çıkması var ki, şimdiden düşünmek bile istemediğim dişçi seanslarını önümüze getirebilir.

Öyleyken böyleyken bir kez daha gördüm ki, ilk çocuk hakikaten tecrübesizlik, deneme tahtası. Oysa sık sık kontrol ediyordum, ikinci azılar çıkıyor mu diye. Benim hastalık sandığım sıkıntıların çoğu meğer dişlerdenmiş yine. Bilebilseydim nezlenin önüne geçemezdim ama iştahsızlığına, uykusuzluğuna bu kadar kafa yormazdım, çünkü diş sürecinde bu sıkıntıları yaşayacağımızı biliyordum.

Dakika bir gol bir. Anne ve Defne 0, sonbahar+büyük şehir+ dişler 1 !!!!