Zamanı Var

Daha küçükken duymaya başladım bu sözü. Evet, zamanı varmış... Bu yaşımda daha iyi anlıyorum ki, herşey zamanında güzelmiş, zamanında yaşanmalıymış. Öbür türlüsü, "olması gerektiği gibi" olmuyormuş.

Hayat, hep bir plan/program dahilindeymiş aslında. Okula belli yaşta başlanır, sene kaybetmeden bitirilir, yükümlüysen askerlik yapılır, iş bulunur ve çalışılır, evlenilir, çocuk sahibi olunur, yaşlanıp emekli olunur, torun sahibi olunur ve nihayetinde "game over" !

Bu taşlardan biri sektiğinde/geciktiğinde ya da olmadığında işte bence o noktada sıkıntı yaşanıyor. İstisnalar yok mu? Var tabii, ama kaideyi ne kadar bozdukları tartışmaya açık :)

Mezun olduğumdaki çalışma enerjim, sabrım ve azmimle, aradan geçen 12 sene sonrakinin aynı olmasını kendimden beklemem haksızlık olmaz mı? 
Ya da geç yaşta evlenip çocuk sahibi olmakta zorlanmak, biyolojik saati gerektiğinden fazla zorlamak olmuyor mu?
Çalışmak gereken yaşta bir şekilde çalışmayıp evde kalmak, körelmek olmuyor mu?
Emekli olunacak yaşta son hırs çalışmaya devam etmek, gençlere açılacak yeri tıkamıyor mu?

Elbet herkesin koşulları,tercihleri, hayatın sundukları farklı ama işte bu fark, yani ufacık kar tanesi, büyüyüp bir çığ oluyor ve hayatlarımızı etkiliyor.

Keşke, zamanında yaşayabilsek hayatlarımızı. Birşeyleri ötelemesek, nerede başlayıp nerede duracağımızı bilebilsek. Bence işte o zaman dengeyi ve ahengi yakalayıp, önce mutlu bireyler ve ardından mutlu toplum olabiliriz.