Bahar geliyooor !

Başlığı okuyunca delirdiğimi ya da yurtdışında, muhtemelen güney yarım kürede yaşadığımı düşünebilirsiniz. Ama aklım fikrim yazda/sıcakta/güneşte ve denizde olsa da, kanla canla İstanbul'dayım.

Üstelik kara kara düşünüyorum bu kışın nasıl geçeceğini. Defne'canımın nasıl sokaklara alıştığını, onunla parka gitmeyi ve bahçede meyve avına çıkmayı ne çok sevdiğimi düşündükçe gümbür gümbür yağmurlar, savuran fırtınalar ve elbet kar bana çoook itici ve uzak geliyor. Gelin görün ki 21 Aralık olarak verilen kış başlangıcına doğru hızla ilerliyorum.

Yine böyle kara düşüncelere kapıldığım bir gün fark ettim ki orkidelerim dal vermekteler. Evet ! Yaklaşmakta olan kışa, yanmakta olan kalorifere, kararmakta olan içime inat benim küçük bitkiciklerim, bana umut ve yaşama sevinci aşılamak üzereler !

Dört orkidemin üçünde dal çıkmış durumda. Biri hayli uzamış, diğeri orta vaziyette ve en miniği serçe parmağımın ucu kadar :) Demek ki, her sene olduğu gibi önce dallarını uzatacaklar, sonra tomurcuklarını verecekler ve en sonunda tatatatatataaaa çiçek açacaklar. Evime/ruhuma/ hayatıma baharı getirecekler. Bir öncekinin aksine bu kez dalları uzun sopalara nazikçe bağladım, ki çiçekler düzgün bir şekilde açsın. Küçük yamağım da meraklı gözlerle bu faaliyeti izledi.

Geçen sene çiçeklerin az buçuk farkında olan Defne'can, bakalım bu sene bu gelişime nasıl tepki gösterecek. Sandalyeye rahatça tırmanıp, ondan sakınmaya "çalıştığım" orkidelerimle ne numaralar yapacak. Acaba tüm yaz ona öğrettiğim gibi, "çiçekleri koparmıyoruz, öpüyor ve kokluyoruz" yolunda ilerleyecek mi? Yoksa elinin ayarını kaçırıp ya da içindeki şeytana uyup birkaçına kıyacak mı?

Onu bunu bilmem ben, açacak çiçeklerimin hayaliyle mutluyum mutlu !