Suyun Öte Yanı'ndan Bir Arda !

2002 Ağustos, yeni iş mekanıma giriyorum. Bir plazanın 15. katındayım, manzara beni büyülüyor. Yıllarımı geçireceğim bu binaya ve içindeki pek çok kimseye asla alışamayacağımı bilemiyorum o ilk gün. "Hadi gel sana kahve odasını göstereyim" diyor, yoncamın tam karşısından komşu'm. Belki hissediyor çektiğim yabancılığı, ortamın bana "biraz ağır" kaçtığını ve kurtarıp beni "nefes" odasına götürüyor. "Oysa benim geldiğim yerde eski usul çaycı vardı" diyorum, ne kadar "banal" kaçtığımı hesap etmeden, "makine çayı kahvesi eh işte idare ediyoruz" diyor komşum. Çok güzel saçları var, hoş bir kız, içim ısınıyor hemen. Ama yine de mesafemizi koruyoruz ilk etapta, malum iş hayatında dost edinmek pek de kolay değil.

Gel zaman git zaman, aslında aile büyüklerimizin de dolaylı olarak tanıştığını öğreniyoruz, suyun öte yanlarından. Yıllar evvel, büyükbabamla yaptığım Trakya gezilerinden kalan hatıralarımı canlandırıyor arkadaşım. Lüleburgaz'dan bahsediyor en çok, sonra Enez'den, yıllık izin dönüşü çektiği ayçiçeği tarlalarının resimlerini gösteriyor bana, hayallere dalıyorum..... Çok da güzel fotoğraf çekiyor.  

Aramıza ilk katılan Defne oluyor ve şimdi de Arda... Beni bu sene 3. kez manevi teyze yapan en küçük yeğenim.... Birkaç hafta evvel Defne'yle, Arda'mıza "hoş geleceksin" ziyaretine gittiğimizde görüyorum onu en son. Ve içim kıpır kıpır. Buradan kilometrelerce uzaklarda, arkadaşımın annelik telaşları yaşadığını düşünüyorum bazı bazı. "Ah" diyorum "bu mesafeler...." Sesine, dostluğuna, yakınlığına hasret bırakıyor insanı.

Suyun öte yanından bir Arda geldi gümbür gümbür. Güzel bir insanı anne, bir diğer güzel insanı da baba yaptı. Hoş geldi, sefalar getirdi......